Alan Fuentes López (Londres, 1978) disputou a súa última tempada no Balonmán Camariñas Conservas Boia. Sempre xogou en Camariñas, primeiro no colexio O Areal alevín e infantil, e despois no conxunto federado.
Era o único xogador en activo que seguía no club desde a súa fundación, na tempada 1994-1995, co equipo xuvenil. Naquela campaña, a formación da Costa da Morte presentou un equipo xuvenil e outro cadete a nivel federado. Despois, Alan formou parte do primeiro persoal sénior do Balonmán Camariñas, cando se creou na 1995-1996, e desde entón ata a pasada (2020-2021), sempre escribiu o seu nome co equipo. Tal só unha liga non a puido disputar, foi na 2012-2013, ao ter que operarse no agosto do 2012 dunha hernia. Ese foi o motivo que impediu ao bravo xogador vestir a elástica branca do equipo, ao que seguiu, forzosamente, desde a bancada.
Alan naceu en Londres, debido a que os seus pais, Andrés e Martina, estiveron doce anos traballando en Inglaterra. Aos tres anos Alan chegou a Camariñas, localidade natal dos seus pais. El é o menor de dous irmáns, xa que Maikel conta con cinco anos máis que Alán, que cumpriu 43 o pasado día 12 do presente mes de xullo.
O xogador camariñán sentiu desde sempre unha atracción especial polo balonmán, algo que non era habitual, posto predominaba a inclinación de todos polo fútbol. O certo é que Alan comezou a competir no colexio O Areal. Tiña 10 anos. Primeiro fíxoo as dúas tempadas de alevíns (1988-1989 e 1989-1990) e continuou outras dúas de infantís (1990-1991 e 1991-1992). Á idade de cadetes tivo que deixar de xogar, debido a que non había equipo para esa categoría. Así que renovou a actividade aos 16 anos coa formación do equipo xuvenil do Balonmán Camariñas.
Alan participou activamente na consecución das tres ligas gañadas polo equipo en Primeira Autonómica e participou nas tres fases de ascenso a Primeira División Nacional en Camariñas (2010-2011), en Aranda (2014-2015) e en Valladolid (2015-2016). En todas elas, a formación da Costa da Morte logrou o ascenso, aínda que na primeira renunciou a subir. Ademais estivo as tres tempadas do equipo en Primeira División Nacional (2011-2012, 2016-2017 e 2017-2018).
Alan sempre xogou de extremo esquerdo, aínda que algunha vez fíxoo de lateral. O bravo e competitivo xogador está marcado polas súas calidades físicas, o amor propio sobre a pista e a loita desde o primeiro ao último minuto. Non é goleador, aínda que adoita achegar unha media de 7 goles por encontro, e realiza moi ben o un contra un.
Fiuza, que foi o primeiro, Fran Puga, o segundo, e, sobre todo, Dioni Quelle, son os adestradores que marcaron na súa longa traxectoria. Como gran amigo e compañeiro lembra nas súas primeiras tempadas Miguel “Pincho”, e nesta parte final a Catalán, Xabi, Lalá, Fari ou Mocho, que é agora o seu adestrador. A lesión que nunca esquecerá foi nun Boya-Narón. Faltaban 15 segundos para finalizar e no seu salto para o lanzamento pegou cos seus pés na cabeza dun adversario, polo que perdeu o equilibrio e caeu na cancha. O resultado foron 15 puntos de sutura na cabeza. Unhas semanas sen xogar, pero seguidamente volveu formar co equipo coma se nada. E o partido que lembra de forma especial foi na campaña 2010-2011, nun Bueu-Boya. O primeiro recibía ao segundo. Unha derrota relegaría ao equipo á terceira praza. A vitoria propiciou o primeiro título do club. Alan non dubida un instante en dicir que o mellor que lle achegou este deporte foron “os compañeiros”, así como instantes determinados, como a festa tras conseguir o primeiro ascenso.
